ولی در محیطهای پویا سازمان باید از ساختار ارگانیک و مکانیزم های هماهنگی غیر رسمی و انعطاف پذیر برخوردار باشد.
سازمان باید به منابع فراوانی دسترسی داشته باشد.
البته باید در نظر داشت که مدیران بر مبنای ادراک خود از واقعیت عمل می کنند و محیط ذهنی بیشتر از محیط عینی در تصمیمات آنها مؤثر است.
محیط حامی، منابع لازم را در اختیار سازمان قرار می دهد.
این منابع ممکن است به صورت مواد اولیه، انرژی، نیروی انسانی کارآمد، قوانین حمایتی و مشروعیت محیطی باشد.
محیط حامی علاوه بر تضمین بقا، به رشد و توسعه سازمان می انجامد.
در محیطهای نامطمئن و متخاصم نیاز به زیرکی و فراست قانونی مدیران ارشد سازمان بسیار زیاد است.